روابط آمریکا و کردهای سوریه؛ اتحاد راهبردی یا همسویی پویا

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

استادیار گروه علوم سیاسی و روابط بین الملل، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران.

چکیده

همزمان با شروع بحران سوریه، بازیگران مختلف داخلی، منطقه‌ای و بین‌المللی راهبردهای متمایزی را برای واکنش به این وضعیت اتخاذ کردند. این امر به­ویژه به­دلیل موقعیت بحرانی ژئوپلیتیک و ژئواستراتژیک سوریه در غرب آسیا مشهود است. ایالات‌متحده به‌­عنوان یک ابرقدرت جهانی با منافع گسترده، راهبرد مداخله جویانه­‌ای را با هدف حفظ منافع خود و متحدان منطقه‌­ای­‌اش در جریان بحران سوریه دنبال کرد. در ابتدا، ایالات‌متحده از تلاش‌ها برای سرنگونی نظام سوریه با حمایت از مخالفان عرب سوریه حمایت می‌کرد. با این حال، با تضعیف مخالفان و مواجهه با شکست در برابر نظام سوریه و متحدانش، ایالات‌متحده تمرکز خود را به نیروهای کُرد معطوف کرد و به‌دنبال حفظ منافع راهبردی خود از طریق مشارکت جدید بود. این تحقیق به‌­دنبال پاسخ به این سوال اصلی است: چه راهبردی زیربنای رویکرد ایالات متحده در قبال کردهای سوریه است؟ فرضیه بر این اصل استوار است که بنظر می­رسد رابطه بین دو بازیگر با تعهدات عمیق معمول یک اتحاد راهبردی مشخص نمی­شود. در عوض، مشارکت ایالات‌متحده و کردهای سوریه با دقت بیشتری به­عنوان یک همسویی پویا توصیف می­‌شود، موقتی، مشروط و پاسخگو به تهدیدات فوری به­ویژه در مورد مبارزه با تروریسم داعش و ​​مهار قدرت‌های منطقه‌­ای، مانند ایران و ترکیه می­‌باشد. این مقاله، عوامل شکل‌دهنده این همسویی پویا و محدودیت‌هایی را که از تبدیل شدن آن به ­یک اتحاد راهبردی جلوگیری نموده، بررسی خواهد کرد. این تحقیق از نوع کیفی و مبتنی بر رویکرد توصیفی-تحلیلی از نظریه همسویی پویا استفاده می‌­کند؛ لازم به­ ذکر است که نیز مطالعه اسنادی بوده و ابزار گردآوری داده‌­ها نیز کتابخانه‌­ای (اعم ازچاپی و دیجیتالی) می­‌باشد.   

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

U.S.-Syrian Kurds Relations: Strategic Alliance or Dynamic Alignment

نویسندگان [English]

  • rahman hariri
  • Kamran Lotfi
Corresponding Author, Assistant Professor, Department of Political Science and International Relations, Razi University, Kermanshah, Iran.
چکیده [English]

With the onset of the Syrian crisis, various domestic, regional, and international actors adopted distinct strategies in response to the situation. This was particularly evident due to Syria’s critical geopolitical and geostrategic position in West Asia. As a global superpower with extensive interests, the United States pursued an interventionist strategy aimed at safeguarding its interests and those of its regional allies throughout the Syrian crisis. Initially, the U.S. supported efforts to overthrow the Syrian regime by backing Arab opposition forces. However, as the opposition weakened and faced defeat against the Syrian regime and its allies, the U.S. shifted its focus to the Kurdish forces, seeking to maintain its strategic interests through a new partnership. This study aims to answer the main question: What strategy underlies the U.S. approach toward the Syrian Kurds? The hypothesis suggests that the relationship between these two actors is not characterized by the deep commitments typical of a strategic alliance. Instead, the U.S.-Syrian Kurds partnership is more accurately described as a dynamic alignment—temporary, conditional, and responsive to immediate threats, particularly in combating ISIS terrorism and containing regional powers such as Iran and Turkey. This article examines the factors shaping this dynamic alignment and the limitations that have prevented it from evolving into a strategic alliance. The research is qualitative, employing a descriptive-analytical approach based on the theory of dynamic alignment. Additionally, this study is document-based, utilizing library research methods (both printed and digital sources) for data collection.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Dynamic alignment
  • Syrian Kurds
  • United States
  • strategic interests
  • West Asia

Smiley face

مراجع

باقری دولت‌‌آبادی، علی و ماهیدشتی، مهدی. (1396). آینده سیاسی کردستان سوریه: بیم ها و امیدها. فصلنامه مطالعات سیاسی جهان اسلام، 6(23)، 25-48.
باقری دولت‌‌آبادی، علی و رحیمی دهگلان، سیروان. (1394). بحران سوریه: بررسی انگیزه‌‌ها، مواضع و آینده کردها. فصلنامه سیاست خارجی، 29(1)، 123-150.
پیرانی، شهره و همکاران. (1398). تحلیل راهبرد امریکا درقبال کردهای سوریه براساس نظریه انتخاب عقلانی. فصلنامه آفاق امنیت، 12(43)، 116-137.
سانیار، میکائیل. (1402). دورنمای کردها در سوریه پس از بازگشت دوباره سوریه به اتحادیه عرب؛ به رسمیت شناخته شدن یا تداوم جنگ فرسایشی و هویتی. سایت مرکز پژوهش‌‌های علمی و مطالعات استراتژیک خاورمیانه، آخرین تاریخ به روز رسانی 21/04/1402 : https://www.cmess.ir
عباسی‌خوشکار، امیر. (1400). آینده حضور بازیگران منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای در سوریه. سایت پژوهشکده تحقیقات راهبردی، آخرین تاریخ به روز رسانی 08/04/1400 : https://csr.ir
وریج‌‌کاظمی، مریم. (1401). رویکرد ترکیه به کردهای سوریه و چشم‌‌انداز پیش‌‌رو. سایت مرکز بین‌‌المللی مطالعات صلح، آخرین تاریخ به روز رسانی 17/07/1401 :  http://peace-ipsc.org
گل عنبر، صابر. (1403). کُردهای سوریه؛ ترامپ و اتحاد درونی!، سایت عصرایران، آخرین تاریخ به روز رسانی 05/10/1403:       https://sarasari.khorasanonlin.ir
پرتو، امین. (1403). خروج آمریکا از سوریه: علل و پیامدها، سایت پژوهشکده مطالعات راهبردی، آخرین تاریخ به روز رسانی 20/07/1403:   https://risstudies.org
 
Ahmed, M. (2018). The Kurdish Question and the Changing Dynamics in the Middle East. Oxford University Press.
Allsopp, H., Wilgenburg, W. (2019). The Kurds of Northern Syria: Governance, Diversity and Conflicts. I.B. Tauris.
Arango, T. (2017). In Raqqa, US-backed forces capture key parts of ISIS territory. The New York Times, October 17.
Alim, E. (2024). The Kurdish Predicament in US–Turkiye Relations. Global Politics and Strategy. 4(66), 149-160.
AP News. (2025). Conflict between Turkey and Kurdish groups rises around key dam in northern Syria. Retrieved from
 https://apnews.com/article/71f958b405bed575dc20942b8393e89b.
Bergsmann, S. (2001). The Concept of Military Alliance, in Small State and Alliance, Heidelberg, pp. 25-37.
Byman, D. (2011). "Friends Like These: Counterinsurgency and the War on Terrorism." International Security, 31(2), 79-115. DOI: 10.1162/isec.2007.31.2.79.
Borshchevskaya, A. (2022). Syrian Kurds as US Allies: Cooperation and Complexities: Washington Institute.
Cagaptay, S. (2019). Erdogan's empire: Turkey and the politics of the Middle East. I.B. Tauris.
Christensen, T.J., Snyder, J. (1990). Chain Gangs and Passed Bucks: Predicting Alliance Patterns in Multipolarity. International Organization, 44(2), 137-168. DOI: 10.1017/S0020818300035301
De Jong, W. (2020). Syrian Kurds and the Fragile Alliances in the War-Torn Middle East. Journal of Middle Eastern Studies, 46(1), 119-135.
Dwivedi, S. (2012). Alliances in International Relations Theo ry. International Journal of social science & Interdisciplinary research, 1(1), 224-237.
Emirates Policy Center. (2025). The US and the Kurds in the new Syria. Retrieved from https://epc.ae/en/details/featured/the-us-and-the-kurds-in-the-new-syria.
Friedman, T. (2019). The end of the Middle East as we know it. New York Times.
Gunter, M. (2019). The Kurds in Turkey: A Political Dilemma. Routledge.
Gunter, M. (2019). The Kurds: A Modern History. Princeton University Press.
Gunter, M.M. (2016). The Kurds in Syria: The Changing Balance of Power. Middle East Policy, 23(4), 84-93. DOI: 10.1111/mepo.12262
Jones, S. (2019). After ISIS: The rise and fall of the caliphate. RAND Corporation.
Knapp, M. (2016). Rojava: The Syrian Kurds’ Experiment in Radical Democracy. New Left Review, 99(3), 69-83.
Lund, A. (2019). The Syrian Kurds and their autonomy negotiations. Middle East Brief, 128, pp. 1-12.
Lund, A. (2021). The Syrian conflict and international intervention. Middle East Policy Council.
Mandel, N. (2021). U.S. military strategy in the Middle East. Foreign Affairs.
McKernan, B. (2019). Syrian Kurds accuse US of betrayal over Turkey's attacks. The Guardian, October 7.
Mearsheimer, J.J. (2001). The Tragedy of Great Power Politics. W.W. Norton & Company.
Morrow, J.D. (1991). Alliances and Asymmetry an Alternative to the Capability Aggregation Model of Alliances, American Journal of Political Science, Vol.35, No.4, November, pp. 904-933.
McCool, D. (2021). The Role of the Kurds in U.S. Foreign Policy. University of Mississippi.
Park, B. (2020). Turkey’s response to Kurdish autonomy in Syria. Journal of Global Security Studies, 5(1), 15-30.
Petersen, K. (2011). The limits of alliance: Temporary cooperation and its strategic implications. International Security, 25(4), 101-125.
Phillips, C. (2015). The Battle for Syria: International Rivalry in the New Middle East. Yale University Press.
Phillips, D. (2015). The Kurdish Spring: A new map of the Middle East. Transaction Publishers.
Phillips, D. (2017). The Battle for Kobani: How the Kurds Defeated ISIS. Yale University Press.
Pierini, M. (2020). US policy and the future of Syrian Kurdistan. Carnegie Middle East Center, October 1.
Pollack, K. (2021). U.S. strategic interests in the Middle East. Brookings Institution Press.
Romano, D. (2021). Kurdish autonomy in Syria: Prospects and challenges. Kurdish Studies Journal.
Report CRS. (2024). Syria and U.S. Policy. Congressional Research Service. https://crsreports.congress.gov.
Reuters. (2025). US, French troops could secure Syria's northern border, Syrian Kurdish official says. Retrieved from https://www.reuters.com/world/us-french-troops-could-secure-syrias-northern-border-syrian-kurdish-official-2025-01-08.
Snyder, G.H. (1997). Alliance Politics. Cornell University Press.
Stein, A. (2018). The future of the U.S.-Kurdish relationship in Syria. Atlantic Council.
Stein, A. (2019). Turkey’s War on the Kurds in Syria. Foreign Affairs, 98(4), pp. 54-62.
Stein, A. (2020). "Turkey’s Military Operations in Syria and Iraq." Foreign Policy Research Institute. DOI: 10.1016/j.micpro.2011.11.008
 Stein, A. (2020). Turkey's Foreign Policy in the Middle East: The Role of the Kurds. Oxford University Press.
Taspinar, O. (2020). The U.S. and the Kurds: A complicated alliance. The National Interest.
Tazmini, G. (2020). Russia and Iran: Strategic Partners or Conditional Allies? London School of Economics and Political Science (LSE). Retrieved from https://www.lse.ac.uk/research-assets/article-PDFs/Russia-and-Iran.pdf
Tazmini, G. (2022). Dynamic Alignment in the Middle East: Strategic Considerations and Shifting Alliances. Cambridge University Press.
Tejel, J. (2020). Kurdish Nationalism and Syrian Politics: Conflict and Compromise. I.B. Tauris.
van Wilgenburg, W. (2019). The Kurds in the Syrian Civil War: Allies or Enemies of the West? Routledge.
Walt, S. (1987). The Origins of Alliances. Cornell University Press.
Walt, S.M. (1987). The Origins of Alliances. Cornell University Press.
Waltz, K.N. (1979). Theory of International Politics. McGraw-Hill.   
مطالعات راهبردی آمریکا
دوره 4، شماره 4 - شماره پیاپی 16
شماره پیاپی 16 - زمستان 1403
اسفند 1403
صفحه 161-189

فایل ها

سابقه مقاله

  • تاریخ دریافت: 28 مهر 1403
  • تاریخ بازنگری: 29 دی 1403
  • تاریخ پذیرش: 30 دی 1403
  • تاریخ انتشار: 01 اسفند 1403

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار