ایالات متحده؛ جایگاه و قدرت هژمون

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشیار، گروه علوم سیاسی، دانشگاه یزد، یزد، ایران

2 کارشناسی ارشد علوم سیاسی، دانشگاه یزد، یزد، ایران

چکیده

بعد از جنگ سرد و فروپاشی شوروی، ایالات متحده به دلیل برتری در قدرت، به یک قدرت بلامنازع (هژمون) تبدیل شد. در قرن بیست و یکم، با توجه ‌به تحولات جهانی، نظم بین‌الملل و تغییر سیاست بین‌الملل جایگاه هژمونی ایالات متحده آمریکا را با چالش‌های جدیدی مواجه نمودند. در این راستا، سؤال اصلی پژوهش حاضر این است که آیا در دهه دوم قرن حاضر، ایالات متحده همچنان جایگاه و قدرت هژمون خود را حفظ نموده است؟ یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد که ایالات متحده دیگر در جایگاه هژمون قرار ندارد. در ارتباط با قدرت این کشور در حوزه قدرت سخت، همچنان جایگاه برتر را در بخش قدرت نظامی حفظ نموده، اما در بخش قدرت اقتصادی و در مقایسه با رشد اقتصادی چین، مشخص می‌شود که جایگاه اقتصاد ایالات متحده نسبت به قبل متزلزل شده و دیگر به‌عنوان تنها قدرت برتر در این زمینه محسوب نمی‌گردد. در حوزه قدرت نرم و در بخش فرهنگ نیز، زوال نسبی در آموزش ‌دیده می‌شود و در بخش ارزش‌ها و مشروعیت، به دلیل سیاست خارجی ایالات متحده مبتنی بر «اول آمریکا» و اقدامات یک‌جانبه‌گرایی، زوال نسبی در نظم هژمونی لیبرال مبتنی بر دموکراسی و تضمین امنیتی ایالات متحده، حوزه قدرت نرم ایالات متحده با افول نسبی مواجه شده است. در نتیجه می‌توان اظهار داشت که ایالات متحده در توانمندی‌هایش دچار افول نسبی شده است. پژوهش حاضر پژوهشی توصیفی-تحلیلی بوده و روش گردآوری اطلاعات به‌صورت داده‌های مختلف، از طریق استفاده از منابع کتابخانه‌ای و مجازی است.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

The United States; the position and power of the hegemon

نویسندگان [English]

  • Seyyed Mohsen Mir Hosseini 1
  • Amir Reza Emami 2
  • Fatemeh Zare 2
1 Associate Professor, Department of Political Science, Yazd University, Yazd, Iran
2 Master of Political Science, Yazd University, Yazd, Iran
چکیده [English]

After the Cold War and the collapse of the Soviet Union, the United States enhanced an undisputed power (hegemon) because of its superiority in power. In the 21st century, the global hegemonic position of the United States of America has confronted modern challenges due to global developments, international order, and changing international politics. In this regard, the critical question of the present study is whether, in the second decade of the present century, Has the United States maintained its position and power of hegemony? Findings showed the United States is no longer a hegemon. In terms of its power in the field of hard power, it still maintains a it’s leading position in the field of armed power, but in the field of economic power and comparing the economic growth of China, it is clear that the position of the US economy is more insecure than before. It is no longer considered the only superior power in this field. In the field of soft power and the sector of culture, there is a relative decline in education, and in the sector of values and legitimacy, because of US foreign policy based on "America First" and unilateral actions, the relative decline in a liberal hegemonic order based on democracy. And US security assurance, the US soft power sphere is relatively declining. As a result, it can be stated that the United States has seen a relative decline in its capabilities. The present study is descriptive/analytical research .

کلیدواژه‌ها [English]

  • Power
  • Global Hegemony
  • Decline
  • Hegemonic Order
  • United States

Smiley face

فارسی
آدمی، علی و قریشی، سیده مهدیه (1394)، «افول قدرت نرم آمریکا: شاخص‌ها و مؤلفه‌ها»، سیاست جهانی، 4 (4)، 220-187.
امینیان، بهادر (1381)، «پی افکندن نظام نوین جهان؛ تبیین رفتار آمریکا پس از 11 سپتامبر»، سیاست خارجی، 16 (3)، 862-845.
ایکنبری جان، (1382)، تنها ابرقدرت: هژمونی امریکا در قرن 21، ترجمه عظیم فضلی پور، تهران: ابرار معاصر.
برزگر، کیهان (1389) «جوزف نای و قدرت هوشمند آمریکا»، سیاست خارجی، 24 (10)، 92-83.
حسن‌خانی، محمد و مسرور، محمد (1396)، «ظهور چین: چالش‌های ایالات متحده آمریکا در مواجهه باقدرت روزافزون چین در روابط بین‌الملل»، پژوهش‌های روابط بین‌الملل، 1 (24)، 183-159.
ساروخانی، باقر (1381)، روش‌های تحقیق در علوم اجتماعی، تهران: پژوهشگاه علوم ‌انسانی و مطالعات فرهنگی.
شوری، محمود (1382)، «هژمونی و ضد هژمونی»، راهبرد، 12 (27)، 172-145.
صالح‌نژاد، حسن (1398)، مفهوم قدرت هوشمند و نقش آن در سیاست جدید، گروه مطالعات بنیادین ‌حکومتی، معاونت پژوهش‌های سیاسی حقوقی مجلس شورای اسلامی، تهران: مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی.
عابدی، احمد و شواخی، علیرضا (1388)، «مقایسه روش‌شناسی پژوهش کمی و کیفی در علوم رفتاری»، راهبرد، 19 (54)، 168-154.
فیوری، جوزپه (1360)، آنتونیو گرامشی؛ زندگی مردی انقلابی، ترجمه مهشید امیرشاهی، تهران: خوارزمی.
کرمی، جهانگیر (1385)، «هژمونی در سیاست بین‌الملل؛ چارچوب مفهومی، تجربه تاریخی و آینده آن»، پژوهش علوم سیاسی، 2 (3)، 27-1.
مشیرزاده، حمیرا (1385)، تحول در نظریه‌های روابط بین‌الملل، تهران: سمت.
نای، جوزف (1392)، آینده قدرت، ترجمه احمدی عزیزی، تهران: نی.
لاتین
Burt, R. (2017). Trump and Europe, The National Interest, (147), 45-48. Retrieved August 14, 2021, from https://www.jstor.org/stable/26557363.
Cooley, A., & Nexon, D. H. (2020). “How hegemony ends”, Foreign Affairs, 99(4), 143-157.
Dutkiewicz, P., Casier, T., & Scholte, J. A. (Eds.) (2020). Hegemony and world order: reimagining power in global politics, London: Routledge.
Fang, C. (2016). China’s economic growth prospects: From demographic dividend to reform dividend, Edward Elgar Publishing.
Fontana, B. (2006). State and Society: The Concept of Hegemony in Gramsci. Hegemony and power: Consensus and coercion in contemporary politics, 23.
Forgacs, D. (Ed.). (1988). An Antonio Gramsci reader: selected writings 1916-1935. Schocken Books.
Goh, E. (2019). “Contesting Hegemonic Order: China in East Asia”. Security Studies, 28(3), 614-644. DOI: 10.1080/09636412.2019.1604989
Griffiths, M., O'callaghan, T., & Roach, S. C. (2008). International relations: The key concepts. Taylor & Francis.
He, C., & Zhu, S. (2019). Evolutionary economic geography in China. Springer.
Huygens, A. D. (2017). American decline and changing global hegemony. (Doctoral dissertation, Iowa State University).
Ikenberry, G. J., & Nexon, D. H. (2019) “Hegemony Studies 3.0: The Dynamics of Hegemonic Orders”, Security Studies, 28:3, 395-421, DOI: 10.1080/09636412.2019.1604981
Ikenberry, G. J. (2011). “The future of the liberal world order: Internationalism after America” Foreign affairs, 56-68. Martin Smith, Power in the Changing Global Order: The U.S., Russia, and China (Cambridge: Polity Press, 2012).
Ikenberry, J. (2001). After Victory: Institutions, Strategic Restraint, and the Rebuilding of Order after Major War. Princeton, NJ: Princeton University Press.
Lamy, S., English, R., & Smith, S. (2005). “Hegemony and Its Discontents: A Symposium”. International Studies Review, 7(4), 525-529.
Lenski, G. (1976). “Immanuel Wallerstein": THE MODERN WORLD-SYSTEM (Book Review). Social Forces, 54(3), 701.
Mearsheimer, J. J. (2014). The tragedy of great power politics. WW Norton & Company.
Modelski, G. (1987). Long cycles in world politics. Springer. Gramsci, A. (1971). Selections from the Prison Notebook, edited and translated by Q. Hoare, & G. Nowell-Smith. London and New York.
Nye, J. S. (2011). The Future of Power. New York: Public Affairs.
Nye, J. S. (2004). Hard power, soft power, and The war on terrorism. American Power in the 21st century, 114-133.
Shattuck, J., Watson, A., & McDole, M. (2018). Trump’s First Year: How Resilient is Liberal Democracy in the US. Carr Center for Human Rights Policy, Harvard Kennedy School.
Shifrinson, J. R. I. (2016). “Deal or no deal? The end of the Cold War and the US offer to limit NATO expansion”. International Security, 40(4), 7-44.
Sucu, A. E., Safranchuk, I., Nesmashnyi, A., & Iskandarov, Q. (2021). “Transformation of Middle Powers with the Decline of World Hegemony: The Case of Turkey”, Strategic Analysis, DOI: 10.1080/09700161.2021.1950409
Wilson III, E. J. (2008). “Hard power, soft power, smart power”. The annals of the American academy of Political and Social Science, 616(1), 110-124.
وبگاه‌ها
www.ed.gov
www.globalfirepower.com
www.usgs.gov
www.oecd.org
 
دوره 1، شماره 2 - شماره پیاپی 2
فصلنامه تابستان
شهریور 1400
صفحه 63-91
  • تاریخ دریافت: 24 مرداد 1400
  • تاریخ بازنگری: 09 مهر 1400
  • تاریخ پذیرش: 26 آبان 1400
  • تاریخ انتشار: 01 شهریور 1400